Rüşvet suçuna teşebbüsün mümkün olup olmadığına bakmak için öncelikle şu hususların açıklanması gerekir:
1) Rüşvet suçunun düzenlendiği TCK m. 252’nin 3. fıkrasına bakıldığında, “Rüşvet konusunda anlaşmaya varılması halinde, suç tamamlanmış gibi cezaya hükmolunur.” denilmiştir. TCK m. 252’de düzenlenen rüşvet suçuna göre, rüşvet anlaşmasının yapılmasıyla birlikte suç tamamlanacağını, yararın sağlanması ile birlikte sona ereceğini düşünenlerdenim. Yani, öngörülen yararın sağlanmamış veya vaadin tutulmamış olması önemli değildir, suçun tamamlanması için önemli değildir.
2) Teşebbüs açısından konuya bakıldığında, şayet tarafların rüşvet anlaşması yapma konusunda pazarlığa girişmeleri veya anlaşmanın yapıldığı sırada engel bir durum ortaya çıkması veya rüşvet teklifinin karşı tarafça reddedilmesi nedeniyle, anlaşmanın tamamlanmamış olması durumunda suça teşebbüsün mümkün olduğu düşünülebilir. Ancak TCK m. 252/4’teki düzenleme, rüşvet suçuna TCK m. 35’teki teşebbüse ilişkin hükümlerin uygulama alanını kaldırmıştır. Çünkü TCK m. 252/4’te, “Kamu görevlisinin rüşvet talebinde bulunması ve fakat bunun karşı tarafça kabul edilmemesi ya da kişinin kamu görevlisine yarar sağlaması konusunda teklif veya vaatte bulunması, ancak bunun kamu görevlisi tarafından kabul edilmemesi durumunda fail hakkında, rüşvet suçundan dolayı hükmedilen ceza yarı oranında indirilir.” denilerek, teşebbüs tartışmaları maddenin kendi içinde çözüme kavuşturulduğunu düşünmekteyim.
3) Mevcut düzenlemeye göre, rüşvet suçu neticesi harekete bitişik bir suç olarak düzenlenmiştir. Bu nedenle rüşvet suçu teşebbüse elverişli değildir. Ancak rüşvet suçunu oluşturabilecek hareketler aşamalara bölünebiliyorsa (örneğin, rüşvet teklifi mektupla yollanırken; mektup, muhatabın hakimiyet alanına girmeden, yetkililerce ele geçirilmesinde olduğu gibi) teşebbüs söz konusu olabilecektir.
4) Sonuç olarak, rüşvet suçu her ne kadar kasten işlenebilen bir suç olsa da, bu suça teşebbüsün yukarıdaki örnekte açıklandığı durumlar haricinde mümkün olmadığını düşünmekteyim.